2016
2016 · 18. juni 2016
Eén van de grootste uitdagingen als gezin met kinderen met autisme, is het vinden van een geschikte vakantie. In het prille begin van ons nieuw samengesteld gezin, hadden we veel ideëen. Veel wensen. Veel illusies... Eén van die illusies was op vakantie gaan met het voltallige gezin. Dat wil zeggen : acht man. Twee nieuwe partners, haar drie zoontjes en zijn drie tieners. Maar die bleken wel een ander idee te hebben over vakantie. Wat te begrijpen is, ik ging al op m'n 14 niet meer op...
2016 · 11. juni 2016
Mijn psychiater is goed. Elke keer opnieuw vind ik het verwonderlijk hoe een gesprek van amper een half uur je beter kan doen voelen. Niet gewoon even beter, maar beter over jezelf, je leven... Mijn gesprekspartner die hiervoor zorgde, was mijn psychiater. Dat is niet zo verwonderlijk, hij is gerenommeerd en je kan er amper nog een afspraak vast krijgen. Maar ik heb dat geluk wel gehad. Maar gerenommeerd zijn geeft je nog geen garantie dat je er zelf "de klik" bij voelt. In het begin was ik wat...
2016 · 05. juni 2016
Soms brengt het lot de juiste mensen bij je op het juiste moment. En ook al denk je dan "waarom ben ik die persoon niet enkele jaren vroeger tegengekomen", blijkt dat je er toen misschien nog niet klaar voor was. Dat gevoel had ik met de nieuwe kinderpsychiater waar ik donderdag met de oudste jongens naartoe geweest ben. Eén gesprek was er nodig. Eén. Eén gesprek waarbij de psychiater de jongens evalueerde en onmiddellijk zag wat er nodig was/is. Eén gesprek om ook durven een mening te...
2016 · 26. mei 2016
Het valt me moeilijk om met deze blog te beginnen. Omdat ik zeker weet dat velen hun wenkbrauwen zullen optrekken en het niet begrijpen. En geloof me, ik voel me er ook ongemakkelijk bij. En schuldig. En een slechte moeder. To be or not to be ... a mother Voordat ik 30 jaar werd, had ik nog niet uitgemaakt of ik moeder wilde worden. Ooit. Aan de ene kant zat ik in een ongelukkige relatie, met iemand die er nooit zou zijn om te helpen met hun dagelijkse opvoeding, en aan de andere kant miste ik...
2016 · 12. mei 2016
Mits de nodige begeleiding en zelfstudie, kan je ook positieve lessen trekken uit een depressie. Uit de nood om voor jezelf te leren zorgen, groeit de noodzaak om voor je eigen noden te durven opkomen. Met andere woorden : op zoek naar een cursus assertiviteit dus. Omdat ik weinig zin had om daarvoor op verplaatsing te moeten gaan, zocht ik het op het internet. Een interessante bron (én gratis) bleek de VDAB te zijn. Ik moet zeggen dat ik het met enig sceptiscisme gevolgd heb, want tenslotte,...
2016 · 05. mei 2016
Gisteren was het dan zover. De eerste échte fitness sessie voor de jongens. En tegelijk ook voor mij. En ik moet zeggen, ik was onder de indruk. Toen ik na een uur al zin had om er de brui aan te geven, bleven mijn jongens maar doorgaan. Nog een keer op de loopband, een keer op de trappen of op de fiets... Bijna anderhalf uur zijn we bezig geweest. Als je daarbij in het achterhoofd houdt dat bij elke andere fysieke activiteit er na een half uur gezeurd wordt of we er nog niet bijna zijn, is...
2016 · 01. mei 2016
Na een depressie leer je één belangrijke les : vanaf nu moet je zorg dragen voor jezelf. Voor je lichaam, voor je geest. En je moet jezelf af en toe durven op de eerste plaats zetten. Dit heeft vaak onaangename reacties. Mensen die gewoon waren dat je altijd zwijgt en ja knikt, schrikken soms. Ze vinden je plots egoïstisch. En zelf worstel je daar ook wel mee. Je hebt soms ook het gevoel dat je egoïstisch bent. En eigenlijk klopt dat ook. Maar een klein beetje egoïsme af en toe is helemaal...
2016 · 30. april 2016
In het kader van een gezonde opvoeding, denk ik al lang over de mogelijke opties voor mijn jongens om aan sport te doen. De jongste speelde al badminton, maar vond het niet zo leuk. En de oudsten... laat ons zeggen dat team sporten hen niet zo liggen. De jongste wilde ook wel voetballen, maar daar ben ik minder voorstander van omdat ik weet dat het veel tijd in beslag neemt, trainingen... En ook het feit dat ik betwijfel of hij er de kans toe zou hebben in de andere week van het co-ouderschap....
2016 · 17. april 2016
Het mag gezegd worden : ik ben fier op mijn jongens. En vooral gelukkig. Ik kan me niet inbeelden wanneer we nog zo'n ontspannen en eerder "gemakkelijk" weekend gehad hebben, met zelfs twee keer op verplaatsing gaan. Ongelooflijk. Ik ben nog steeds onder de indruk. Gisteren speelde mijn oudste (stief)zoon zijn kampioenenmatch basketbal. We besloten met z'n allen te gaan, wat bij mij toch wel enige angst en onzekerheid loswerkte. Op stap gaan met de jongens vereist altijd enige voorbereiding,...
2016 · 10. april 2016
Een van de belangrijkste dingen die ik mijn kinderen ooit heb willen bijbrengen, is eerlijkheid. En over het algemeen denk ik altijd goed in te kunnen schatten of ze liegen of niet. Maar naarmate ze ouder worden, slaag ik er steeds minder in. Een van hen kwam vorige week thuis met een verhaal. Over een halsketting die hij gevonden had in de turnles en hoe mooi hij ze vond. Fier liet hij me het kleinood zien. Ik probeerde hem voorzichtig aan het verstand te brengen om het toch maar naar de...